رئیس انجمن دیابت ایران گفت، در کشور خودمان نیز ۱۴.۵ درصد از افراد بزرگسال به دیابت مبتلا هستند که به صورت تقریبی حدود ۱۱ میلیون نفر می‌شوند که نیمی از آن‌ها از بیماری خود مطلع نیستند.
به اعتقاد اسدالله رجب اگر مردم دیابت را بشناسند و کارشناسان توجه بیشتری به این بیماری داشته باشند، می‌توان جلوی شیوع روزافزون آن را گرفت. چند سالی است بحث افزایش آگاهی در کشور‌های اروپایی مطرح است و برخی از کشور‌ها مانند آلمان موفق شدند ۸۸ درصد آمار ابتلا به دیابت را در کشور خود کاهش دهند.
اسدالله رجب با اشاره به اینکه در خاورمیانه و محدوده جغرافیایی که ما در آن قرار گرفته‌ایم، آمار دیابت بالاست و این امر به ژن مردم در این منطقه، نوع تغذیه و افزایش چاقی مردم بستگی دارد، ادامه می‌دهد: «نکته مهمی که باید به آن توجه داشت این است که متاسفانه خود دیابت به‌خودی‌خود انقدر‌ها هم مشکلی ندارد، اما وقتی فردی دیابت داشته باشد و موارد را رعایت نکند، دچار عوارضی می‌شود که بیمار را از پای می‌اندازد. در واقع عوارض دیابت مثل مشکل قلبی ۲۴ برابر برای فرد دیابتی که قند خونش کنترل نشده، خطرناک‌تر از فردی است که انسولین بدنش تحت کنترل است.»
او معتقد است که انقدر بحث دیابت و عوارض آن اهمیت دارد که در سال ۲۰۰۶ قطعنامه‌ای درباره دیابت به تصویب رسید. در این قطعنامه در مورد دیابت، عوارض زیاد و ناتوان‌کننده آن و هزینه‌های سرشاری که این بیماری به جوامع تحمیل می‌کند، صحبت شد و بیان شد که با آموزش می‌توان تا حدود زیادی این هزینه‌ها را کاهش داد
مدیریت بیمار در کنترل دیابت
اسدالله رجب تاکید می‌کند که مهم‌ترین قدم در درمان دیابت آموزش است، آموزش انقدر اهمیت دارد که در کشور آلمان بر اثر این آموزش‌ها دیگر هیچ فردی به عوارض چشمی دیابت مانند نابینایی مبتلا نمی‌شود. در واقع آموزش باید به‌گونه‌ای باشد که فرد دیابتی را توانمندکرده و او توانایی مدیریت بیماری خودش را داشته باشد.
به اعتقاد این متخصص مدیریت افزایش میزان بیماری با خود بیمار است. فرد مبتلا به دیابت که آموزش دیده است، می‌تواند درمان بیماری‌اش را به‌صورت مشارکتی انجام دهد و به اینگونه هزینه‌های درمانی خودش را کاهش دهد. متاسفانه در کشور ما هنوز این ماجرا نهادینه نشده است و اگر بیماری به پزشک مراجعه کند و پزشک تنها راه درمان را به او نشان دهد و از تجویز دارو خودداری کند، قطعا بیمار او را به‌عنوان پزشکی حاذق قبول نمی‌کند و گمان می‌کند که کم‌کاری کرده است. این درحالی است که دیابت باید با آموزش و گفتگو پیش برود و با این اتفاق می‌توان تا میزان زیادی از مصرف دارو کم کرد.
او به فعالیت بدنی نیز اشاره کرده و ادامه می‌دهد: «فعالیت جسمانی برای همه افراد اهمیت دارد، اما این موضوع برای فرد دیابتی بسیار مهم‌تر است، زیرا ورزش می‌تواند تا میزان زیادی از کاهش وزن افراد بکاهد و فرد بیمار کمتر با کمبود انسولین مواجه می‌شود.»
اسدالله رجب به این موضوع تاکید می‌کند که در حوزه دارو با مشکل روبه‌رو هستیم، خصوصا دارو‌هایی که از خارج وارد می‌شود. اما اگر فردی که آموزش دیده، بتواند مشکل خود را مدیریت کند، کمتر به دارو نیاز دارد، زیرا اگر فردی هم غذا زیاد مصرف کند و هم دارو بزند، نمی‌تواند انتظار این را داشته باشد که بیماری‌اش کنترل شود.